TÜRKİYE’DE ORMAN OKULLARI UYGULAMALARININ EĞİTİM FELSEFESİ VE PEDAGOJİK ETKİLERİ
Anahtar Kelimeler:
Orman okulu, alternatif eğitim, doğa temelli öğrenme, pedagojik etkiler, Türkiye’deki eğitim sistemi, çevresel farkındalık, bütüncül gelişim, fiziksel sağlık, sosyal gelişimÖzet
Orman okulları, alternatif eğitim modelleri arasında önemli bir yere sahiptir ve doğayla iç içe bir öğrenme ortamı sunarak öğrencilerin bütüncül gelişimine katkıda bulunur. Türkiye’de orman okulu uygulamaları, özellikle son yıllarda artan bir ilgiyle karşılanmış ve eğitim sisteminde kendine yer bulmaya başlamıştır. Bu makalede, Türkiye’deki orman okullarının eğitim felsefesi ve pedagojik etkileri ele alınarak, bu okulların öğrencilere sağladığı faydalar ve eğitim sistemine olan katkıları değerlendirilecektir. Orman okulları, öğrencilerin doğayla bağlantı kurmasını sağlayarak onların çevresel farkındalığını artırmayı hedefler. Bu bağlamda, açık hava eğitimleri ve doğa temelli öğrenme yöntemleriyle, öğrencilerin akademik başarılarının yanı sıra sosyal ve duygusal gelişimleri de desteklenir. Türkiye’deki orman okulu uygulamaları da bu felsefeyi benimseyerek, öğrencilerin doğayla iç içe bir eğitim almalarını sağlamaktadır. Orman okullarının pedagojik etkileri, öğrencilerin bağımsızlık, problem çözme becerileri ve yaratıcı düşünme yeteneklerinin gelişimine önemli katkılarda bulunmaktadır. Orman okulu uygulamaları, geleneksel sınıf içi eğitimden farklı olarak, öğrencilere doğrudan deneyimleme ve uygulama fırsatları sunar. Bu sayede, öğrenciler teorik bilgileri pratik deneyimlerle pekiştirme şansı bulurlar. Türkiye’deki orman okulu öğretmenleri, bu pedagojik yaklaşımı benimseyerek öğrencilerin öğrenme süreçlerini daha etkili ve kalıcı hale getirmektedir. Ayrıca, orman okullarının öğrencilerin fiziksel sağlığına olan olumlu etkileri de göz ardı edilemez. Açık havada geçirilen süre, öğrencilerin fiziksel aktivite düzeylerini artırmakta ve sağlıklı yaşam alışkanlıklarının geliştirilmesine katkı sağlamaktadır. Türkiye’deki orman okulu uygulamaları da bu doğrultuda, öğrencilerin hem zihinsel hem de fiziksel sağlıklarını desteklemekte ve bu konuda önemli bir rol oynamaktadır. Sonuç olarak, Türkiye’de orman okulları, eğitim felsefesi ve pedagojik yaklaşımlarıyla öğrencilerin bütüncül gelişimine katkıda bulunan önemli bir eğitim modeli olarak öne çıkmaktadır. Orman okullarının sunduğu doğa temelli eğitim, öğrencilerin akademik, sosyal ve duygusal gelişimlerine olumlu katkılar sağlamaktadır. Türkiye’deki orman okulu uygulamaları, bu eğitim modelinin yaygınlaştırılması ve eğitim sistemine entegrasyonunun sağlanması açısından büyük bir potansiyele sahiptir. Bu bağlamda, orman okullarının daha fazla desteklenmesi ve yaygınlaştırılması gerektiği vurgulanmalıdır.
Referanslar
Aykırı, K. & Aydın, Y. (2023). Sosyal bilgiler öğretiminde orman okulunun rolü üzerine öğretmen deneyimleri, Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, (57), 2176-2202.
Bagot, K. L., Allen, F. C. L., & Toukhsati, S. (2015). Perceived restorativeness of children’s school playground environments: Nature, playground features and play period experiences. Journal of Environmental Psychology, 41, 1–9.
Baysan, S. & Gümüş, N. (2021). Coğrafya eğitiminde otantik öğrenme ve kullanımı, Uygulama Örnekleriyle Coğrafya Eğitiminde Yeni Yaklaşımlar-2 içinde (375-399), Ankara: Nobel Yayıncılık.
Bilton, H. (2010). Outdoor Learning in Early Years: Management and Innovation. New York: Routledge.
Bowen, G., A. (2009). Document analysis as a qualitative research method, Qualitative Research Journal, 9(2), 27-40
Calogiuri, G., & Chroni, S. (2014). The impact of the natural environment on the promotion of active living: An integrative systematic review. BMC Public Health, 14(1), 873.
Cree, J., & McCree, M. (2013). A brief history of forest school in the UK - Part 2. Horizons Magazine, 62, 32-35
Cumming, F., & Nash, M. (2015). An Australian perspective of a forest school: Shaping a sense of place to support learning. Journal of Adventure Education and Outdoor Learning, 15(4), 296-309.
Dilek, Ö. & Atasoy, V. (2020). Forest school applications in pre-school period: a case study, International Electronic Journal of Environmental Education, 10(2), 195-215.
E. (2020). Geography Outdoor Education from the Perspective of Czech Teachers, Pupils an d Parents, Journal of Geography, 119(1) 32-41
Elliot, E., Ten Eycke, K., Chan, S., & Müller, U. (2014). Taking kindergartners outdoors: Documenting their explorations and assessing the impact on their ecological awareness. Children Youth and Environments, 24 (2), 102–122
Forest School Foundation. (2020). A Brief History of Forest Schools Around The World.
Garrick, R. (2009). Playing Outdoors in the Early Years (2nd ed.) London: Continuum
Gunderson, R. (2014). Eric Fromm’s Ecological messianism: The first biophilia hypothesis as humanistic social theory. Humanity & Society, 38(2), 182-204.
Gutek, G.L. (2004). The Montessori Method: The Origins of an Educational Innovation: Including an Abridged and Annotated Edition of Maria Montessori’s The Montessori Method. Rowman & Littlefield Publishers.
Harris, F. (2018). Outdoor learning spaces: The case of forest school. Area, 50(2), 222-231.
Kane, A. & Kane, J. (2001). Wald kindergarten in Germany. Green Teacher, 94, 16-19.
Karavida, V., Tympa, E., & Charissi, A. (2020). Forest Schools: An Alternative Learning Approach at the Preschool Age. Journal of Education & Social Policy, 7(4), 116-120.
Lacoste, Y. (2012). Geography, geopolitics and geographıcal reasonıng, Heredote, 3/4(146/147), 14-44
Larsen, T., Gerike, M. & Harrington, J. (2022). Human environment Thinking and K-12 geography education, Journal of Geography, 121(1), 34-46
Louv, R. (2008). Last child in the woods: Saving our children. New York, NY: Workman Publishing.
Louv, R. (2020). Doğadaki son çocuk (8. Baskı). Ankara: Tübitak Yayınları. MEB, 2018. Ortaöğretim coğrafya dersi öğretim programı. Ankara.
Lysklett, O. B. (2017). Nature preschools in Denmark, Sweeden, Germany and Norway: Characteristics and Diferences. T. Waller, E. ArlemaalmHagser, E. B. H. Sandseter, L. LeeHammond, & K. L. S. Wyver (Eds.) In Te Sage handbook of outdoor play and learning (pp. 242-250).
Maller, C., Townsend, M., Pryor, A., Brown, P., & St Leger, L. (2006). Healthy nature healthy people: “contact with nature” as an upstream health promotion intervention for populations. Health Promotion International, 21 (1), 45–54.
Molin, L. & Grubbström, A. (2013). Are teachers and students ready for the new middle school geography syllabus in Sweden? Traditions in geography teaching, current teacher practices, and student achievement, Norsk Geografisk Tidsskrift, Norwegian Journal of Geography, 67(3), 142-147
Murray, R. & O’Brien, L. (2005). Such enthusiasm a joy to see: an evaluation of Forest School in England, Forest Research and the New Economics Foundation.
O’Brien, L. (2009). Learning outdoors: the Forest School approach, Education, 3-13(37), 45-60,
Orman Okulu. (2023). Eğitmen eğitimleri içinde, https://www.ormanokulu.org/
Özgen, N. (2010). Bilim olarak coğrafya ve evrimsel paradigmaları, Ege Coğrafya Dergisi, 19(2), 1-25.
Özkan, U. B. (2022). Eğitim bilimleri araştırmaları için doküman inceleme yöntemi. (5. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
Paslı, A. M. (2019). Doğal çevre, kent ve çocuk ilişkisini yeniden kurmak “İskandinavya’da doğa temelli eğitim ve İsveç orman okulu örneği [Yüksek Lisans Tezi]. İstanbul Şehir Üniversitesi.
Polley, S., & Pill, S. (2015). A Review of the Literature on Outdoor Education in Australian Schools. Edited Proceedings of the 29th ACHPER International Conference (pp. 33-40), 13-15 April, Adelaide.
Priest S. (1990). These Mantics of Adventure Education, Adventure Education.
Priest, S. (1986). Redefining Outdoor Education: A Matter of Many Relationships. The Journal of Environmental Education, 17, 13-15.
Raywid, M. A. (1994). Alternative Schools: The State of the Art. Educational Leadership, 52(1), 26-31.
Rea, T., & Waite, S. (2009). International Perspectives on Outdoor and Experiential Learning, Education 3-13 International Journal of Primary, Elementary and Early Years Education, 37(1), 1-4
Richardson, T. (2014). Speech and Language Development in a Forest School Environment: An Action Research Project. London SAGE Publications, Ltd.
Ridgers, N., Knowles, Z. R., & Sayers, J. (2012). Encouraging Play in the Natural Environment: A Child-Focused Case Study of Forest School. Children’s Geographies 10(1), 49-65.
Rillo, J.T. (1964). Historical Background and Development of Camping and Outdoor Education
Rivkin, M. S. (1997). The Schoolyard Habitat Movement: What it is and Why Children Need It. Early Childhood Education Journal, 25(1), 61-66.
Rivkin, M. S. (1998). Happy play in Grassy Places: The Importance of the Outdoor Environment in Dewey’s Educational Ideal. Early Childhood Education Journal. 25(3), 199-202
Robson, S., & Rowe, V. (2012). Observing young children’s creative thinking: Engagement, involvement and persistence. International Journal of Early Years Education, 20(4), 349-364.
Schreglmann, S. (2019). Eğitim Fakültesinde Görevli Akademisyenlerin Alternatif Eğitim/Okul Hakkındaki Görüşleri. Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(1), 1218-1247.
Sherwood, S., & Reifel, S. (2010). The Multiple Meanings of Play: Exploring Pre-Service Teachers’ Beliefs about a Central Element Ofearly Childhood Education. Journal of Early Childhood TeacherEducation, 31, 322–343.
Slade, M., Lowery, C., & Bland, K. (2013). Evaluating the Impact of Forest Schools: A Collaboration Between a University and a Primary School. Support for Learning, 28(2), 66-72.
Smith, A. (2001). Early Childhood- A Wonderful Time for Science Learning. Australian Primary & Junior Journal, 17(2), 52–55.
Snyder L.R. (1985). Outdoor Education: a Descriptive Study of Programs and Practices in the Public Schools of Pennsylvania, University of Pittsburg, 19-20.
Sobel, D. (2004). Place-based education. Connecting Classrooms & Communities, Great Barrington, MA: The Orion Society.
Sönmez, V. ve Alacapınar F. G. (2013). Örneklendirilmiş Bilimsel Araştırma Yöntemleri. (İkinci Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
Stan, I. & Humberstone, B. (2011). An Ethnography of the Outdoor Classroom: How Teachers Manage Risk in the Outdoors. Education and Ethnography, 6(2), 213–228.
Şengör, C. (1999). Zümrüt-name. (1.Baskı). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Taş, H. İ. (2006). Coğrafya eğitiminde görselleştirmenin önemi: mekânsal algılamaya pedagojik bir bakış, Doğu Coğrafya Dergisi, 11(16), 211-237.
Taş, H. İ. (2008). Coğrafi beceriler ve bunları öğrencilere kazandırma yolları, Doğu Coğrafya Dergisi, 13(20), 45-58.
Toy, İ. ve Uzunöz, A. (2021). Bilimsel Araştırma Yöntemleri ve Araştırmada Güncel Desenler. Ankara: Pegem Akademi
Ünlü, M. (2014). Coğrafya öğretimi (1. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
Waite, S. & Goodenough, A. (2018). What is different about Forest School? Creating a space for an alternative pedagogy in England, Journal of Outdoor and Environmental Education, 21, 25-44
Waller, T., Ärlemalm-Hagsér, E., Sandseter, E., Lee-Hammond, L., Lekies, K., & Wyver, S. (2017). The SAGE Handbook of Outdoor Play and Learning.
World Health Organization. (2019). Guidelines on physical activity, sedentary behaviour and sleep for children under 5 years of age. World Health Organization
Yalçın, F. & Sevimli-Çelik, S. (2020). Doğa Temelli Müfredat Modelleri. Erken Çocukluk Döneminde Çevre Eğitimi içinde. (Ed. Refika Olgan). 76-115.
Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2000). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (2.Baskı). Seşkin Yayıncılık: Ankara.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2024 Elif KONORALP
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
