ERASMUS+KA122 VE KA210 PROJELERİNİN ÖĞRETMENLERE VE ÖĞRENCİLERE EĞİTİM YÖNÜNDEN KATKISI
THE EDUCATIONAL CONTRIBUTIONS OF ERASMUS+ KA122 AND KA210 PROJECTS TO TEACHERS AND STUDENTS
Anahtar Kelimeler:
Erasmus+KA122, Erasmus+KA210, Proje, Eğitimde İnavosyonÖzet
Bu çalışma Erasmus+ KA122 ve KA210 projelerinin ortaöğretim ve ilköğretim düzeyindeki eğitime katkılarını ele almakta ve projelerin öğretmenler ve öğrenciler üzerindeki etkilerini analiz etmeyi amaçlamaktadır. Erasmus+ KA122 projeleri, kısa dönemli öğrenci ve öğretmen hareketliliğini destekleyerek kültürlerarası etkileşim, dil becerilerinin geliştirilmesi ve mesleki gelişim fırsatları sunmaktadır. Erasmus+KA210 projeleri ise daha küçük ölçekli ortaklıklarla yenilikçi ve kapsayıcı yaklaşımlar geliştirmeyi hedeflemektedir. Projelerin öğrencilere sağladığı faydalar arasında akademik başarı, eleştirel düşünme becerilerinin gelişimi ve kültürtürel ilerlemenin yanında uluslararası bir vizyon kazanmada sağlamaktadır. Öğretmenler açısından ise Erasmus+ projeleri, mesleki gelişimlerine katkı sağlamakta, yenilikçi pedagojik yaklaşımları öğrenme ve uygulama fırsatı sunmaktadır. Bu projeler ayrıca eğitim kurumlarının uluslararası işbirliklerini artırarak dijitalleşme, çevresel sürdürülebilirlik ve inovasyon gibi çağdaş eğitim konularında kapasitelerini güçlendirmelerine yardımcı olmaktadır. Erasmus+ projeleri sayesinde farklı kültürlerle etkileşim kuran öğrenciler, sosyal becerilerini geliştirirken, öğretmenler yenilikçi öğretim yöntemlerini kendi sınıflarına ve kendi eğitim müfredatlarına entegre etmektedirler. Ayrıca, projeler kapsamında geliştirilen dijital materyaller ve eğitim araçları, kapsayıcı ve erişilebilir bir öğrenme ortamı oluşturmaktadır. Dezavantajlı gruplar için sunulan fırsatlar sayesinde bu guruptaki öğrencilerin eğitim kalitesini yükseltmektedir. Bu çalışma kapsamında nitel araştırma yöntemi tercih edilmiştir. Araştırmanın verileri, 10 öğretmenden yapılandırılmış görüşme formu aracılığıyla toplanmış ve elde edilen veriler tematik analiz yöntemi kullanılarak incelenmiştir. Tematik analiz sürecinde, görüşme verileri dikkatlice kodlanmış, belirgin temalar ortaya çıkarılmış ve bu temalar arasında ilişkilere odaklanılmıştır. Analiz süreci, hem betimleyici hem de yorumlayıcı bir yaklaşımla gerçekleştirilmiş olup, öğretmenlerin görüşlerinin derinlemesine incelenmesine olanak tanımıştır. Elde edilen bulgular, araştırmanın amacına uygun olarak yorumlanmış ve literatürdeki mevcut çalışmalarla desteklenmiştir. Araştırmanın bulgularına göre, Erasmus+ KA122 ve KA210 projelerinin öğretmenlerin mesleki gelişiminden öğrencilerin sosyal ve akademik becerilerine, eğitim sistemlerinde yenilikçilik ve dijital dönüşümden dezavantajlı gruplara fırsat eşitliği sağlamaya kadar birçok alanda önemli katkılar sunduğu görülmektedir. Bulgular, Erasmus+ KA122 ve KA210 projelerinin bireylerin küresel bir perspektif kazanmasında, kültürel farkındalığın artırılmasında ve eğitimde daha kapsayıcı yaklaşımların benimsenmesinde etkili olduğunu göstermiş ve literatürle uyumlu olarak, projelerin bireysel gelişim ve kurumsal kapasite artışı sağladığı tespit edilmiştir.
Referanslar
Akar, H. (2018). Öğretmenlerin mesleki gelişiminde Erasmus+ projelerinin rolü. Eğitim ve Bilim Dergisi, 43(193), 35-49.
Aksoy, H. H. (2016). Türkiye’de öğretmen eğitimi ve mesleki gelişim politikaları. Eğitim ve Toplum Araştırmaları Dergisi, 3(8), 23-36.
Almeida, J., Fantini, A. E., Simões, A. R., & Costa, N. (2016). Enhancing intercultural competence: A practical application. Journal of Intercultural Communication, 41, 1–15.
Balcı, A. (2017). Eğitimde örgütsel yenilikler. Pegem Akademi.
Barab, S. A., & Squire, K. (2004). Design-based research: Putting a stake in the ground. The Journal of the Learning Sciences, 13(1), 1–14.
Bayraktar, M. ve Ersoy, A. F. (2018). Erasmus+ projelerinin ilkokul düzeyindeki öğrencilere etkisi. Eğitim ve İnsani Bilimler Dergisi, 9(2), 65-80.
Bektaş, F. (2020). Erasmus projelerinin öğretmen motivasyonuna etkisi: Bir vaka analizi. Eğitim Yönetimi Dergisi, 26(4), 123-140.
Braun, V., & Clarke, V. (2006). Using thematic analysis in psychology. Qualitative Research in Psychology, 3(2), 77–101.
Byram, M. (1997). Teaching and assessing intercultural communicative competence. Multilingual Matters.
Deardorff, D. K. (2006). Identification and assessment of intercultural competence as a student outcome of internationalization. Journal of Studies in International Education, 10(3), 241–266.
Demir, M. ve Akpınar, E. (2017). Erasmus+ projelerinde kazanımlar ve uygulama sorunları. Uluslararası Eğitim Programları ve Öğretim Çalışmaları Dergisi, 7(2), 45-60.
Durmuş, S. ve Çalışkan, H. (2019). Türkiye’de Erasmus+ projelerinin yaygın etkileri. Eğitim Bilimleri Araştırma Dergisi, 12(1), 89-102.
Ekinci, C. E. ve Demirci, A. (2021). Erasmus projelerinde kültürlerarası iletişim becerileri. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 23(3), 89-107.
European Commission. (2019). Assessment of the impact of Erasmus+ on participants and stakeholders. Publications Office of the European Union.
Genç, S. ve Yıldırım, A. (2018). Erasmus projelerinde başarı faktörleri ve zorluklar. Türk Eğitim Dergisi, 6(1), 12-30.
Halcomb, E. J., & Davidson, P. M. (2006). Is verbatim transcription of interview data always necessary? Applied Nursing Research, 19(1), 38–42.
Hofstede, G. (1986). Cultural differences in teaching and learning. International Journal of Intercultural Relations, 10(3), 301–320.
Jackson, J. (2008). Language, identity, and study abroad: Sociocultural perspectives. International Journal of Bilingual Education and Bilingualism, 11(2), 207–224.
Karadağ, E. (2015). Eğitimde kalite yönetimi ve uluslararası projeler. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 21(1), 1-22.
Karasar, Ş. (2020). Erasmus+ KA122 projelerinde iyi uygulama örnekleri. Eğitimde Yenilik ve Araştırma Dergisi, 9(3), 101-115.
Kaya, F. ve Şahin, B. (2019). Erasmus+ projelerinde işbirliği ve sürdürülebilirlik. Eğitimde Bilim ve Teknoloji Araştırmaları Dergisi, 4(2), 67-84.
Keskin, H. (2018). Erasmus projelerinin eğitimde dijital dönüşüme katkıları. Dijital Eğitim Araştırmaları Dergisi, 2(1), 55-72.
Knight, J. (2004). Internationalization remodeled: Definition, approaches, and rationales. Journal of Studies in International Education, 8(1), 5–31.
Koçak, M. ve Aydın, N. (2020). Erasmus+ projelerinin eğitimde inovasyona etkisi. Uluslararası Eğitim ve Yenilikçilik Dergisi, 3(4), 45-58.
Kolb, D. A. (1984). Experiential learning: Experience as the source of learning and development. Prentice Hall.
Korkmaz, S. (2021). Erasmus projelerinde değerlendirme süreçleri. Eğitimde Değerlendirme ve Ölçme Dergisi, 5(2), 90-106.
McCarthy, M. (2010). Experiential learning theory: From theory to practice. Journal of Applied Learning Technology, 1(2), 6–12.
Nowell, L. S., Norris, J. M., White, D. E., & Moules, N. J. (2017). Thematic analysis: Striving to meet the trustworthiness criteria. International Journal of Qualitative Methods, 16(1), 1–13.
OECD. (2018). Education at a Glance 2018: OECD Indicators. OECD Publishing.
Özkan, H. ve Tekin, B. (2016). Erasmus projeleriyle kültürel etkileşim. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10(1), 123-137.
Savicki, V. (2013). The development of intercultural competence in international education and training. Journal of Intercultural Relations, 37(5), 578–592.
Şimşek, N. (2017). Öğretmen eğitimi ve Erasmus projelerinin etkisi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 6(2), 88-102.
Thomas, D. R. (2006). A general inductive approach for analyzing qualitative evaluation data. American Journal of Evaluation, 27(2), 237–246.
Yılmaz, A. ve Karataş, Ö. (2019). Erasmus projelerinin uluslararasılaşma üzerindeki etkileri. Eğitim Araştırmaları Dergisi, 12(3), 45-61.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2025 Yasemin GÖZÜKÜÇÜK
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
